کتاب طهرانی ها
امروز در یک جلسه ای کتاب «طهرانی‌ها» را یکی از عزیزان هدیه دادند این کتاب دربردارنده روایتهایی موجز به شرح حال و آداب و رسوم تهران قدیم پرداخته است. خلاصه اولین بخش این کتاب را بخوانند: طهران، یکی از روستاهای کوچک و کم اهمیت شهر بزرگ «ری» بود که تقریبا در شش کیلومتری آن قرار داشت. از قرن ششم هجری به بعد که شهر ری مورد هجوم‌های ویران کننده‌ی مغولان و جنگ‌های داخلی قرار گرفت، به تدریج رو به ویرانی رفت و طهران، این روستای زاغه مانند که به قول مغولان قدیم و تذکره‌نویسان مانند «لانه‌ی مورچگان» بود، به تدریج شروع به رشد و گسترش کرد. در زمان ساسانیان، کیش زردشت در نواحی روستاهای این شهر رواج یافت و چندین آتشگاه بزرگ در شمال و جنوب طهران ایجاد شد. اما با ورود سپاهیان اسلام به ایران، مردم شهر ری نیز به اسلام گرویدند ولی در نیمه‌ی اول قرن دوم هجری، مذهب تشیع در این منطقه رواج یافت. به هر حال، طهران رنگ و روی شهری خود را در اصل از زمان شاه طهماسب اول صفوی 906 – 984ق بدست آورد. شاه طهماسب به سبب رفت و آمد‌های خود بین پایتخت خود یعنی قزوین و مزار حضرت عبدالعظیم حسنی در ری، به این آبادی نظر خاصی پیدا کرده بود. به همین دلیل دستور داد تا دور شهر را به وسیله‌ی برج و بارویی محصور کنند. و دراین حصار ۱۱۴ برج به نیت ۱۱۴ سوره‌ی قرآن ساختند و زیر هر برج سوره‌ای را به منظور حفظ و حراست آن جای دادند. آغا محمد خان اولین کسی بود که در سال۱۱۶۵ طهران را به پایتختی برگزید. #طهران #تهران_قدیم #تهران #شرفخانی
