جنازه ای سالم پس از شانزده سال

مجروح که شد، به اسارت دشمن درآمد و در آنجا به شهادت رسید. او را دفن کردند و شانزده سال بعد هنگام تبادل جنازة شهدا با اجساد عراقی، جنازة «محمدرضا شفیعی» و دیگر شهدای دفن شده را بیرون می آورند تا به گروه تفحص شهدا تحویل دهند. اما جنازة محمدرضا سالم است، سالمِ سالم.

صدام گفته بود این جنازه این طور نباید تحویل ایرانی ها داده شود. او را سه ماه زیر آفتاب سوزان می گذارند، اما تفاوتی نمی کند. روی پیکرش آهک می پاشند، ولی باز هم بی تأثیر است.

مادر شهید می گوید: موقع دفن محمدرضا، حاج حسین کاجی به من گفت شما می دانید چرا بدن او سالم است؟ گفتم چرا؟

گفت: راز سالم ماندن ایشان چهار چیز است:

هیچ وقت نماز شب ایشان ترک نمی شد؛

دائماً با وضو بود؛

هیچ وقت زیارت عاشورایش ترک نمی شد؛

مداومت بر غسل جمعه داشت.

هر وقت برای امام حسین(ع) گریه می کرد، اشک هایش را به بدنش می مالید.

مادرش می گوید: به امام زمان(عج) ارادت خاصّی داشت و هر وقت به قم می آمد، رفتن به جمکران را ترک نمی کرد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

نوشته های مشابه