دعا در بیان استادم آیت الله میانجی(ره)
بسم‌اللّه‌الرحمن الرحیم
این حالت توحید است که انسان بداند غیر از خدا هیچ چیز مؤثر نیست و هیچ پناهگاهى غیر از خدا نیست، منتها گناهان نمى‌گذارند که ما یک چنین حالاتى پیدا کنیم، مگر خدا، به انسان فشارى بیاورد تا از غفلت بیرون آید، که فرمود:
فاذا رکبوا فى الفلک دعوااللّه مخلصین له الدین فلما نجاهم الى البر اذا هم یشرکون؛ عنکبوت/65،
هنگامى که سوار بر کشتى شوند خدا را با اخلاص مى‌خوانند، اما هنگامى که خدا آنان را به خشکى رساند و نجات داد، باز مشرک مى‌شوند! ما معمولا با اسباب و وسایل مأنوس هستیم.
اسلام طورى نیست که بگوید اسباب و وسایل غلط است، خدا خودش فرموده: و اعدوا لهم ما استطعتم من قوّة؛ انفال/60، اسباب را در حد همان اسباب ببینیم؛ ما نباید وسیله را به جاى هدف قرار بدهیم.
هیچ وقت به اسباب مستقلا نگاه نکنیم؛ چرا که هر وقت به خودمان اتکا کنیم، شکست مى‌خوریم.
در عملیات آزادسازى شهر مهران، مسئولین گفته بودند، نمى‌توانیم حمله کنیم، اسباب و وسایلش فراهم نیست، ولى امام گفته بودند: نه خیر، حمله کنید. که پیروز هم شدیم.
معمولا پیروزى‌ها زمانى حاصل مى‌شود که توجه ما از اسباب و علل قطع شود و مأیوس شویم، پناه برخدا که انسان چنان معرفتش کم شود که با گرفتارى‌ها و با کتک و تنبیه کمى متوجه شود!
آیه دارد که اخذناهم بالبأساء و الضرّاء لعلّهم یتضرعون؛ انعام/42، ما آنها را گرفتار مى‌کنیم تا شاید به طرف خدا بروند.
شیعه یک چیزى دارد که به هر کجا برسد یأس ندارد، و آن توسل است.
ما وظیفه‌مان اظهار ارادت است، حالا اگر هم جواب ندادند ما وظیفه خودمان را انجام داده‌ایم و لابد یک مصلحتى در کار است.
کارى را که خدا بخواهد صورت دهد، کسى جلو‌دار آن نیست.
خداوند نمرود را که آن همه ادعاى باطل مى‌کرد، با یک پشه کشت، اصحاب فیل را با سنگ‌ریزه نابود کرد، از طرفى هم براى پیغمبر اکرم صلى‌اللّه‌علیه‌وآله که کارش در جنگ دشوار مى‌شد، ملائکه نازل مى‌کرد و خودش راهى را مى‌گشود.
در زندگى خودمان هم این‌طور است؛ اگر ما یک قدم رفته‌ایم، خدا دو قدم آمده است.
بدانید که دعا در زندگى به خصوص در شداید خیلى مؤثر است.
رسول خدا صلى‌اللّه‌علیه‌وآله خیلى دعا مى‌کردند، از امیرالمومنین حضرت على علیه‌السلام نقل شده که در جنگ بدر وقتى پس از حمله‌اى برمى‌گشتم، مى‌دیدم که رسول خدا صلى‌اللّه‌علیه‌وآله یک جاى امنى نشسته و دعا مى‌خواندند.
دعا و توسل به اهل‌بیت علیهم‌السلام اثرات فراوانى دارد.
مرحوم محدث قمى نقل کرده که کسى خواب دید اهل قبرستانى را عذاب مى‌کنند، بعد از چند روز دوباره خواب دید که عذاب از آنها برداشته شده است. پرسید، چرا عذاب برداشته شده؟ گفتند: خانمى از دنیا رفته و امام حسین علیه‌السلام براى دیدن او به اینجا آمده بود، از برکت آمدن آن حضرت عذاب او را برداشتند. از خواب بیدار شد، گفت: این خانم که بوده و چه کار مى‌کرده؟ رفت سراغ خانه آن خانم و دید هنوز مجلس عزا را تمام نکرده‌‌اند و شوهر این خانم هنوز در عزا نشسته است، پرسید: خانم شما زیاد به کربلا مى‌رفت؟ گفت: نه، پرسید: آیا روضه‌خوانى داشت؟ گفت: نه، گفت: پس چه‌کار مى‌کرد؟ شوهر آن خانم گفت: “او هر روز زیارت عاشورا مى‌خواند”، یعنى هر روز لااقل صد مرتبه مى‌گفت: السلام علیک یا اباعبداللّه و على الارواح التى حلت بفنائک، امام حسین علیه‌السلام هم از او دیدن کرده است.
از خدا بخواهیم که نواقصمان را درک کنیم.
از خدا معرفت خودش و معرفت حضرت محمد صلى‌اللّه‌علیه‌وآله و آل طاهرینش را بخواهیم.
والسلام علیکم و رحمةاللّه و برکاته
آیة‌اللّه احمدى میانجى قدس‌سره
