برخی از خصوصیات اخلاقی آیت الله قاضی

سکوت و کتوم بودن

او دائم السکوت است و بعضي وقت ها از جواب دادن طفره مي رود. شاگردانش مي گويند حتي گاهي به نظرمان مي آمد ايشان نصف حرف ها را نمي زنند که مبادا حمل بر غلوّ و اغراق شود.آيت الله سيد عباس کاشاني نقل کردند که ايشان به ارادتمندانشان مي فرمودند: بيني و بين الله راضي نيستم درباره من مجلس درست کنيد. و حال آن که چيزهايي را که نقل مي کنند شايد ثلث حقايق و داشته هاي ايشان هم نيست.

شهرت گريزي

به شاگردان خود که درباره استادانش از ايشان سؤال مي کنند با تندي مي گويد: براي من سلسله درست نکنيد. و در يکي از جلساتش يکي از حاضران را کنار مي کشد و در حالي که اشک از چشمانش سرازير مي شود مي گويد: فلاني شنيده ام نام مرا در منبر مي بري، اگر به حلال و حرام معتقدي من راضي نيستم، نه بالاي منبر نه زير منبر اسم مرا بياوري. مي گويد هر که به درس من مي آيد در حق من، مبالغه، حرام است. در حالي که شاگردان مي گويند ما هنوز هم هر چه از بزرگان مي خوانيم و مي شنويم در برابر ايشان ضعيف است.

عدم تکبّر

بزرگترين مشکل انسان در راه تهذيب، تکبّر و خودخواهي است. لذا عرفا در مبارزه با اين معضل بزرگ از روشهاي مختلف استفاده مي کردند. سيد علي آقا قاضي وقتي سبزيجات مي خريد، مي پيچيد گوشه عبايش و با همان حالت در کوچه و بازار حرکت مي کرد و از اصالة القيافه درست کردن دوري مي جست و اين چنين متواضعانه زندگي مي نمود و براي همين نيز به مقامات عاليه دست يافته بود.