با حسین باش و پادشاهی کن

تشیّع یک چیز اضافه دارد كه دشمنان نتوانستند آن را پیدا كنند و بفهمند.

این ویژگی به یك معنا مختص تشیّع است.

هر کس با حسین (علیه ‌السلام) یك پیوند درونی پیدا کرد، به یک نوع، مصونیت پیدا كرد و چنین كسی را هیچ كس نمی‏ تواند از راه به ‏در كند. این مختص تشیّع است.

روحیه تعبّد و تنسّك را می شود با ترویج لا ابالی ‏گری سابید و آرام آرام محو كرد، امّا این پیوند را هیچ‏ كاری نمی ‏شود كرد. دشمنان اسلام نتوانسته ‏اند این را كاری بكنند و حتی آن را بفهمند.

در این‏جا كور خوانده ‏اند!

تغییر و گُسست این پیوند، نشدنی است.

گویی پیوندش یک چیز ژنتیکی شده و نسل به نسل، چهارده قرن آمده و هنوز هم ادامه دارد.

دشمنان هم هیچ کاری نمی توانند بكنند.

این را هیچ کاری نمی توان کرد

مسألۀ حسین، یك مسأله عادی نیست!

 

حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

نوشته های مشابه