الگوي رفتاري مجسّم

يکي از ويژگيهاي آيت الله بهجت که ايشان را از ديگر عالمان، و بلکه مجتهدان ممتاز مي کند، الگوي رفتاري برگرفته از شيوه معصومين عليهم السلام است که گفتار و کردار، اعمّ از نشست و بر خاست، و سخن گفتن و خاموش بودن، و در نحوه انجام عبادات و راز و نياز با معبود يکتا، و برخورد با افراد، و … نمايان است.

اين ويژگي به گونه اي است که حتي هر انسان غافلي را به خدا متوجه مي کند. آيت الله مصباح در اين باره مي گويد: « بنده از سال1331 که به قم آمدم با ايشان آشنا شدم، منزل ايشان جنب مدرسه حجتيه بود، و تقريبا هر روز آقا را هم در راه و هم در حرم زيارت مي کردم، چهره نوراني ايشان براي هر بيننده اي جاذبه داشت، و کيفيت نشست و برخاست و حرکات و سکنات ايشان جلب توجه مي کرد و نشان مي داد که ايشان در يک فضاي معنوي خاصي زندگي مي کند و توجه شان به فوق مطالبي است که ديگران به آن توجه دارند تقيّد ايشان به عبادات و سحر خيزي و زيارت حضرت معصومه عليها السلام و برنامه هاي متعددي که هر روز اجرا مي کردند.

همگي اولين چيزهايي بود که هر بيننده اي را به خود متوجه مي کرد، مخصوصاً کساني که دوست داشتند يک الگوي رفتاري براي خودسازي بشناسند و پيروي کنند. آنچه بر اين عوامل مي افزود توجّهات خاص و نگاه هاي نافذ ايشان بود، گاهي نسبت به بعضي از افراد مثل يک جاذبه اي که روح طرف را به خود جذب کند، اثر مي گذاشت. به هر حال، اين خصوصيات باعث شد که کنجکاوي ما تحريک بشود و ببينم ايشان کيست و چه خصوصيات و چه ويژگيهايي دارد.

از دوستان و آشنايان و کساني که احتمال مي داديم با ايشان بيشتر مأنوس باشند، تحقيق کرديم و براي ما روشن شد که ايشان هم از نظر علمي و هم از نظر معنوي ممتاز هستند. کم کم اجازه گرفتيم گاه گاهي به منزلشان برويم و از نصايحشان استفاده کنيم. »