اخلاق آسماني در خانه
باري! آقاي قاضي عرفاني همه جانبه دارد، پس هم در منزل اخلاقش آسماني است، هم با شاگردانش اخلاقي پدرانه دارد، هم در ميان مردم متواضع و فروتن است و هم با مخالفانش اهل عفو و گذشت است.
در خانه، پدري مهربان و دلسوز است. نام فرزندان را با تجليل و احترام و با مهرباني، با لفظ آقا و خانم صدا مي کند. و فرزندان در کنار چنين پدري رشد مي کنند و مي بالند. داخل اتاق که مي شوند پدر به احترامشان بلند مي شود تا هم آن ها ادب را ياد بگيرند و هم ديگران براي فرزنداش عزت و احترام قائل شوند.در اين خانه خبري از تحکم، جديت و امر و نهي هاي خشک نيست.
بچه ها رفتار ديني را از پدر مي آموزند و لازم نيست در هيچ کاري آن ها را مجبور کني. نماز پدر، بچه ها را به نماز مي کشاند و احوالات شبانه اش براي شب بيداري، مشتاقشان مي کند. اما پدر که دوست ندارد فرزندان از کودکي به تکلف و مشقت بيفتند به آن ها مي گويد لازم نيست از الان خودتان را به زحمت بيندازيد، و بچه ها که بارها زمزمه هاي عاشقانه وي و زلال جوشيده از چشمانش را در نيمه شب ها وقتي اللهم أرني الطلعة الرشيدة مي خوانده و لا هو الا هو مي گفته، ديده و شنيده اند، در حالات وي حيران مي مانند.و اين چنين فرزندان در کنار او از او مي آموزند و احتياج به مدرس و مربي ندارند. آن ها کامل ترين مربي بالاي سرشان است که در همه چيز نمونه است.
بارها پدر را ديده اند که وقتي به نماز مي ايستد، چگونه براي نماز مستحب لباس کامل و حتي جوراب مي پوشد.پسران ايشان هيچ اجباري براي طلبگي ندارند، به آن ها مي گويد:طلبگي همين است، مي خواهيد بشويد و نمي خواهيد، برويد کار کنيد.و دختران هم با آن که امکان تحصيل در نجف نيست باسواد مي شوند.
