دو كلمه از شيخ انصارى; نقل شده است كه بر علوّ مقام او دلالت دارد.
آيت الله العظمی بهجت : دو كلمه از شيخ انصارى; نقل شده است كه بر علوّ مقام او دلالت دارد .
اول آن‌كه: يكى از اهل علم حاجتى داشته و مدت‌ها به حرم مشرف مىشده و توسل مىكرده است، تا اين‌كه روزى، عربى را مىبيند كه وارد حرم شد و عرض حاجت كرد (فرزندش بیمار بوده) و فوراً همان جا حاجتش برآورده شد؛ از اين رو، خيلى ناراحت مىشود و به اصطلاح، قهر مىكند و تصميم مىگيرد از عراق برود. وقتى به محل اقامتش بر مىگردد، به او مىگويند: «چندين بار، خادم شيخ به سراغ شما آمد و شما نبوديد». در همين وقت، دوباره خادم سر مىرسد. (او را به نزد شیخ فرا می خواند و او به خدمت شیخ شرفیاب می‌شود) سرانجام بعد از آن‌كه شيخ، حوائج او (هزینه حج، منزل و عيال) را برآورد، به او مىفرمايد: «شما نگاه نكنيد به اين مردم. اين‌ها را اين طور عادت دادهاند؛ اما شماها اگر خواستيد حاجتتان برآورده شود، بر خشوع و خضوع خود در نماز بيفزاييد ».
كلام بزرگى است. كأنّ [گویی] مىفرمايد كه به اين، أحوج [نيازمندتر] هستيد .
دوم آن‌كه، ايشان مريض شده بودند و اهل علم و عرب‌ها به ديدنشان آمده، و طىّ عيادت گفته بودند: «ان‌شاءالله خوب مىشويد». ايشان در پاسخ فرموده بود :
المَوتُ و الحياةُ من عَوارِضِ البدنِ و السّوجُ سَوادُ الْوَجهِ فى الآخرة؛
مرگ و زندگانى از عوارض بدن است؛ ولى مصيبت، سياه رویی در آخرت است .
♦پی نوشت
1.نكتههاى ناب، ص 85.
